به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، بیچی و همکارانش دو آزمایش روی مدل موشی سرطان مثانه انجام داده اند: در اولین مطالعه آن ها به بررسی این امر پرداخته اند زمانی که سلول های بیان کننده هج هاگ با یک رنگ فلورسنس مجزا مشخص شده اند، در جانورانی که در معرض BBN قرار گرفته اند چه اتفاقی می افتد. در دومین مطالعه، آن ها از تکنیک های ژنتیکی برای کشتن انتخابی چنین سلول ها قبل از قرار گرفتن جانور در معرض BBN استفاده کرده اند.

در آزمایش اول، آن ها چیز مهیجی را مشاهده کردند: بعد از چند ماه قرار گرفتن در معرض BBN، تقریبا تمام پوشش مثانه با مارکر سبز فلورسنس پوشیده شد که نشان می دهد سلول ها از سلول های بنیادی قاعده ای بیان کننده سونیک هج هاگ منشا گرفته اند. زمانی که این سلول ها به موش دیگری پیوند شدند، این سلول ها قادر به ایجاد سرطان مثانه بودند اما سلول هایی که سونیک هج هاگ را بیان نمی کردند این توانایی سرطان زایی را نداشتند.

در مطالعه دوم، در جانورانی که سلول های بنیادی شان به طور انتخابی کشته شد، هیچ توموری رشد نکرد، هر چند ساختار مثانه در غیاب سلول های بنیادی و فعالیت بازسازی کنندگی شان، شدیدا مختل شد و روی عملکرد طبیعی مثانه اثر گذاشت. گام بعدی مطالعه استفاده از موش های رنگین کمان(rainbow mouse) است که در آن ها سلول ها با رنگ های فلورسنس مختلف نشان دار می شوند. بدین ترتیب می توان دقیقا مشخص کرد که آیا سلول های سرطانی از یک تک سلول منشا می گیرند یا بیشتر.

پایان مطلب/